از شار شار تا خانه ما
به خود می‌پیچید
فاصله سقوط تا درد چیزی نبود
ناله کنان ،
رد پایش را از چشمانم شُست و رفت
اما
هنوز خاطرم چرکین است . مانند یقه کودکی‌ام ،
که گلنار شناور
عطر دست های مادرم را با خود به دریا میبرد
۱۴۰۲/۰۳/۰۵
|
سراینده امیر حسینی خواه چوشلی (ا.اخگر)
 |
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید